# قرآن، شفابخش بيمارىهاى نهفته در سينهها #
«يَا أَيُّهَا النَّاسُ قَدْ جَاءَتْكُمْ مَوْعِظَةٌ مِنْ رَبِّكُمْ وَشِفَاءٌ لِمَا فِي الصُّدُورِ وَهُدًى وَرَحْمَةٌ لِلْمُؤْمِنِينَ»؛ ایمردم دنیا! حقیقتاً از جانب خداوند برای شما موعظه‌ای آمد (قرآن) و آن شفای دردهایی است که در سینه‌هاست و همان هدایت و رحمت است از برای مؤمنین. (یونس: ۵۷)
انسان از زمانی که در این دنیا پا می‌گذارد تا روزی که از این جهان رخت سفر می‌بندد، همواره با آفات و بلاهای گوناگونی دست‌وپنجه نرم می‌کند. یکی از این بلاها و گرفتاری‌ها، درد و مرض است که گاه‌وبیگاه به سراغ او می‌آید. به گفته خاقانی: «در این دنیا کسی بی‌غم نباشد اگر باشد بنی‌آدم نباشد».
در این آیه مبارکه خداوند چهار نام و صفت را برای قرآن کریم بیان کرده است که هرکدام به نحوی شفابخش مرض‌های جسمی و روحی انسان هستند.
üیک: «موعظه»
وعظ و موعظه (پند و اندرز)؛ يعنى بیان کردن چيزهایى که دل شنونده را نرم کند؛ مانند بیانثوابو عقاب. این موعظه و اندرز دادن، نصيحتى است که شفادهندهٔ امراض نفسانى و بيماری‌هاى روحانى هست. وعظ: «هو تذكيرك إياه الخير و نحوه مما يرق له قلبه».(كتاب العين، ج2: 228). تذکر: دراین‌باره جداگانه و مفصل بیان خواهم کرد.
üدو: شِفای دل‌ها
خداوند منان در سه مورد، به‌صراحت قرآن کریم را باصفت شفا یادکرده است که این تعبیر مربوط به‌کل قرآن و ذات آن است، نه مربوط به آیه خاص. در سورهٔ اسرا آمده است: «وَ نُنَزِّلُ مِنَ الْقُرْآنِ ما هُوَ شِفاءٌ وَ رَحْمَة لِلْمُۆْمِنِین»؛ ما قرآن را نازل کردیم درحالی‌که آن، شفا و رحمت است از برایمؤمنین. (اسرا: 82)
همچنین می‌فرماید: «قُلْ هُوَ لِلَّذِینَ آمَنُوا هُدیً وَ شِفاء»؛ ای پیامبر! به مردم بگو، این قرآنی که در میان شماست، از برای آن‌کسانی که ایمان آورده‌اند هدایت و شفای درد آن‌هاست. ( فصلت: 44).
آیه‌های شفابخش
آیه ۱۴ سوره توبه:
«قَاتِلُوهُمْ یُعَذِّبْهُمُ اللّهُ بِأَیْدِیکُمْ وَیُخْزِهِمْ وَیَنصُرْکُمْ عَلَیْهِمْ وَیَشْفِ صُدُورَ قَوْمٍ مُّؤْمِنِینَ»؛ با آنان (کافران) بجنگید خدا آنان را به دست شما عذاب و رسوایشان می‌کند و شمارا بر ایشان پیروزی می‌بخشد و دل‌های گروه مؤمنان را خنک می‌گرداند.
آیه ۶۹ سورهنحل:
«ثُمَّ كُلي مِنْ كُلِّ الثَّمَراتِ فَاسْلُكي سُبُلَ رَبِّكِ ذُلُلاً يَخْرُجُ مِنْ بُطُونِها شَرابٌ مُخْتَلِفٌ أَلْوانُهُ فيهِ شِفاءٌ لِلنَّاسِ إِنَّ في ذلِكَ لَآيَةً لِقَوْمٍ يَتَفَكَّرُونَ»؛ سپس از تمام ثمرات (و شيره گل‌ها) بخور و راههايى را كه پروردگارت براى تو تعيين كرده است، به‌راحتی بپيما! از درون شكم آن‌ها، نوشيدنى بارنگ‌های مختلف خارج مىشود كه در آن، شفا براى مردم است؛ به‌یقین در اين امر، نشانه روشنى است براى جمعیتی كه مىانديشند. (نحل: 69)
آیه ۸۰ سوره شعرا:
«وَإِذَامَرِضْتُ فَهُوَ یَشْفِینِ»؛ و چون بیمار شوم او مرا درمان می‌بخشد.
üسه: هدایت
علامه طباطبایی درباره هدایت می‌نویسد: كلمه «هدى» به معناى راهنمايى به‌سوی مطلوب است، اما نه به هر نحو كه صورت بگيرد، بلكه- به‌طوری‌که راغب گفته: راهنمايى به لطف و نرمى است.(ترجمه تفسير الميزان، ج10: 117).
üچهار: رحمت
علامه طباطبایی معتقد است واژه «رحمت» در آیه به معنای نورانی شدن قلب انسان با علم و یقین بوده و انسان بدین واسطه پس از برطرف شدن شبهه، شک و بیماری‌های اخلاقی اعتقادی به فطرت اصلی خود بازمی‌گردد. (المیزان، ج ۱۳: ۱۸۴).
ادامه دارد