نگاهی به سخنرانی حضرت زینب (س) در کوفه (10)
زینب (س) در ادامهٔ سخن، مقام و منزلت برادرش امام حسین (ع) را برای مردم کوفه، چنین معرفی می‌کند:
1. «سَلِيلِ خَاتَمِ النُّبُوَّةِ»فرزند خاتم نبوت. به‌جای کلمه «ابن» از واژه «سلیل» استفاده کرده است . سلیل در لغت علاوه بر اینکه به معنی فرزند است، چکیده و عصاره مرد نیز است. «السَّلِيلُ‏: الولد. سمی‏ سَلِيلًا لأنه خلق من‏ السُّلَالَة؛ فرزند را سلاله و سليل گفته‏اند، زیرا كه چكيده و عصارهمرد است». (كتاب العين، ج‏7: 193؛ قاموس قران،ج‏3: 295 )
2. «وَ مَعْدِنِ الرِّسَالَةِ» مرکز و کانون رسالت، اشاره به این نکته دارد که «امامت» ادامهٔ رسالت الهی انبیای عظام به‌خصوص پیامبر اکرم(ص) است. حضرت با این بیان خود خاطرنشان نموده است که این کوفیان دغل‌باز، شما با کشتن امام حسین (ع) در حقیقت، کانون رسالت را ویران کرده‌اید.
3. «وَ سَيِّدِ شَبَابِ أَهْلِ الْجَنَّةِ» با این تعریف، برای کوفیان، سخنان گهربار رسول خاتم (ص) یادآوری می‌کند که حضرت بارها و بارها دربارهٔ امام حسن و امام حسین فرموده است: «الْحَسَنُ وَ الْحُسَيْنُ سَيِّدَا شَبَابِ‏ أَهْلِ الْجَنَّةِ، وَ أَبُوهُمَا خَيْرٌ مِنْهُمَا»؛ حسن و حسین، آقا و سرور جوانان اهل بهشت هستند و پدرشان [امام علی] از آنان برتراست.(قرب الإسناد:111)
4.«وَ مَلَاذِ خِيَرَتِكُمْ» پناهگاه خوبان شما. به مردم کوفه گوشزد کرده است که کسی را به شهادت رسانده‌اید که در مشکلات علمی، اجتماعی و سیاسی پناهگاه شخصیت‌ها و بزرگان شما بود.
5. «وَ مَفْزَعِ نَازِلَتِكُمْ» یعنی امام حسین (ع) پناهگاه و محل امن در هنگام گرفتاری، مشکلات و بحران‌ها بود و مردم در زمان فرود آمدن بلاهای طبیعی و حوادث اجتماعی به او پناه می‌بردند.
6. «وَ مَنَارِ حُجَّتِكُمْ» زینب (س) امام حسین (ع) را به «منار» و برج بلندیتوصیف می‌کند که نشانه راه راست، برای هر جوینده است و کسی که حتی در شب تاریک این مناره را دنبال کند، هرگز مسیر و راهش را گم نخواهد کرد.
7. «وَ مَدَرَةِ [مَدْرَجَةَ] سُنَّتِكُمْ» مکان و محل بالا رفتن مرحله‌به‌مرحله و درجه به درجه؛ یعنی امام حسین (ع) کانون رشد و شکوفایی سنت نبوی (ص) در میان شما بود.
زینب (س) با برشمردنِ اوصاف و فضایل برادرش امام حسین (ع)، مردم کوفه مورد نکوهش می‌دهد که جنایت بزرگی را مرتکب شده و در حقیقت چه خسارت جبران‌ناپذیری را بر خودشان وارد کرده‌اند!
ادامه دارد